„(…) Sztuka tworzona przez Tadeusza Majdę odnosi się do dwu biegunów istoty człowieka - jego przynależności do zbiorowości społecznej i jego dojmującej osobności. Poprzez tę dwoistość wypowiada się twórca wizją lirycznego, pełnego aprobaty dla ludzi świata.”
Ze wstępu do katalogu „Portrety w malarstwie Tadeusza Majdy”, Maria Kępińska, Sieradz, kwiecień 1985
„Tadeusz Majda wykorzystuje wszelkie dostępne mu środki i sposoby służące uchwyceniu niepowtarzalnego klimatu architektury Łodzi. Ma pełną świadomość artystycznej tradycji ciążącej na uprawianym przez siebie gatunku malarstwa. Cykl swoich obrazów zatytułował „Perspektywy Łodzi”. Nazwa – perspektywy – jest potrójnie znaczącym sygnałem jego sztuki. Tematem prac Tadeusza Majdy są miejskie przestrzenie – perspektywy urbanistyczne ciągów komunikacyjnych, zespołów architektonicznych, perspektywy – znaczą również możliwości rozwoju miasta przekształcającego się, zmieniającego dosłownie w „oczach ”, perspektywy – to także podstawowe zagadnienie kompozycji obrazów.”
„Malarstwo uprawiane przez Tadeusza Majdę raczej porównywać można z dynamicznym, ekspresyjnym pejzażem impresjonistycznym, postimpresjonistycznym.”
„Niewielu polskich współczesnych malarzy tworzy pejzaże miejskie tak czyste gatunkowo. Rzadko też zdarza się, żeby równocześnie posiadały one właściwą ilość informacji i przekazywały nie tylko obiektywną, mimetycznie prawdziwą rzeczywistość miasta, ale w jego portrecie zawierały także bogate treści społeczne, a co najważniejsze były dowodem autentyczności uczuć i doznań, które dostarcza życie. Wszystko to zbiegło się w malarstwie Tadeusza Majdy. I właśnie w tym tkwi siła przekonywania jego obrazów i ich wartość artystyczna.”
Ze wstępu do katalogu „Łódź w malarstwie - Tadeusz Majda”, Maria Kępińska, Łódź, lipiec 1980